NOW!
Logic(il)logic geeft Italiaanse acts een kans om buiten de landsgrenzen hun muzikale kunsten te tonen. Het label doet dat veelal met bands die melodieuze rock met een metalen randje maken. Motorfingers is zo’n band. De band brengt met Black Mirror zijn debuut.
Black Mirror bevat negen pakkende rocksongs boordevol makkelijk in het gehoor liggende riffs en zanglijnen. In de promo loopt de band te koop met invloeden van onder andere Velvet Revolver, Nickelback, Metallica enGuns ‘N Roses, maar het is vooral de gepolijste metal (of is het rock?) van Alter Bridge die ik terughoor binnen de muziek van Motorfingers. Het gitaarwerk springt er op Black Mirror ten positieve uit. Het is hoorbaar dat de heren Barbolini en Spezzani een geschiedenis met elkaar hebben in verschillende (cover)bands. En daar zit hem ook het euvel van de band. Motorfingers komt nergens origineel uit de hoek.
Daarnaast is zanger Claudio geen Myles Kennedy. Het is geen slechte zanger, maar hij weet de toch wat anonieme songs niet naar een hoger niveau te tillen. In de promo wordt hoog opgegeven van de ongewone geraffineerde teksten van Motorfingers, iets waarmee de band zich van genregenoten zou onderscheiden. De teksten zijn echter door het binnensmonds gezongen Engels nauwelijks te verstaan en daardoor gaat dat ‘unique selling point’ in rook op. En dus kan Black Mirrorachteraan sluiten in de rij van aardige, maar zeker geen memorabele releases.
Tracklisting: